Nederlands Tijdschrift voor Natuurkunde

De (bijna) onbereikbare oceaan

Een veld zee-ijs blokkeert ons de toegang tot het laatste CTD-station bij de kust van Groenland. Deze growlers or bergy bits zijn een paar meter groot en daartegen is de romp van de Pelagia niet bestand. De kust van Groenland is verbogen achter de mist.

NTvN 90-04

Het aprilnummer is uit!

Zwaartekrachtgolfdetector LISA

De Europese Ruimtevaartorganisatie ESA heeft groen licht gegeven voor de lancering van de zwaartekrachtgolfdetector LISA. Lees meer over deze detector in het aprilnummer. Credits: ESA–C.Carreau.

Vorige Volgende

Artikel

De (bijna) onbereikbare oceaan

Gepubliceerd: 1 July 2022 11:00

De oceaan verhult haar grootste geheimen onder water, maar hoe meet je een oceaan van duizenden kilometers breed (geplaagd door stormen en ijsbergen) met hoge nauwkeurigheid? Met schepen die ter plekke meten en door instrumenten voor langere tijd weg te zetten. Alleen is dit makkelijker gezegd dan gedaan.

Auteur: Femke de Jong

Vaak hoor je dat we minder weten van de oceaan dan van de planeet Mars. Dat is gedeeltelijk waar, want de topografie van Mars is in vrij hoge resolutie in kaart gebracht terwijl dit voor de oceaanbodem voor een groot deel nog moet gebeuren. Dit komt vooral doordat Mars alleen een ijle atmosfeer heeft en geen oceanen, waardoor de (weinig veranderlijke) topografie makkelijk in kaart te brengen is door satellieten. Voor onze oceaan is dit een heel ander verhaal. Het oceaanoppervlak is in kaart te brengen door satellieten, dit geeft ons informatie over de oppervlaktetemperatuur en de hoogte van het zeeniveau boven de geoïde (vorm die het oceaanoppervlak zou aannemen onder invloed van alleen de zwaartekracht, zonder invloed van wind en getijden). Maar helaas kunnen satellietsensoren niet onder water kijken omdat water slecht doorlaatbaar is voor licht en radar.

Lees het volledige artikel in het julinummer of bekijk hieronder de pdf.